Daniel Chodowiecki (1726 – 1801) urodzony w Gdańsku mówił biegle po polsku, francusku i niemiecku. W domu rozmawiano po francusku. Większość życia jednak spędził w Berlinie gdzie uczył się i tam tez później dostąpił zaszczytów na Akademii Sztuki. Malował obrazy olejne, ale skoncentrował się na grafice – akwaforcie i rysunku. Jego artystyczna spuścizna to prawie 900 plansz w technice akwaforty, którą to Chodowiecki wykonywał najlepiej i oczywiście wielkie ilości rysunków. Jego słynne konne wyjazdy do rodzinnego Gdańska, a zwłaszcza ten z 1773 pozostawił wspaniałe 108 rysunków mistrza. Są one jakby notesem podróżnym. Dzienniki pisane po francusku, które pozostawił, opisują Polskę XVIII-tego wieku, jego rodzinny dom i zwykłe codzienne życie jego ukochanego Gdańska. Te emocje twórczo przełożone, przy niebywałej zdolności obserwacji są bezcennym źródłem wiedzy o tamtych czasach.
Chodowiecki, ożeniony z Francuzką, i mimo, że mieszkał na terenie Prus używając głównie języka niemieckiego i francuskiego, przez całe życie podkreślał swoją polskość i polskie – gdańskie pochodzenie. Odwiedzał ojczyznę, ukochany Gdańsk, a swą narodowość podtrzymywał liczną korespondencją z polskimi przyjaciółmi. Umarł w Berlinie.