Władysław Skoczylas (1883-1934)

To oryginalny drzeworyt, nie odbitka pochodząca z książki, który pochodzi ze zbiorów Leokadii (Izy) Rossochackiej zaprzyjaźnionej z wieloma artystami okresu międzywojennego. To jeden z czterech, które posiadała w swym zbiorze a były w ofercie, dwa zostały już sprzedane. Wszystkie sygnowane przez autora.

Drzeworyty wyciął Wł. Skoczylas, które następnie powielone zostały wykorzystane jako ilustracje do książki Bajda o Niemrawcu.

Jan Gwalbert Pawlikowski (1891-1962) – Bajda o Niemrawcu. Z drzeworytami Wł.Skoczylasa. Medyka 1928. Nakł. “Bibl. Medyckiej”. 8, s. 149. brosz. Bibl. Medycka, opus 5

Cytat z książki „Bajda o Niemrawcu” nie jest opowieścią ludową ani opowieścią o ludzie. Tłem jej jest świat górski a aktorami jej są mieszkańcy gór; etnograficzna zaś plastyczność była autorowi jedynie środkiem do wydobycia tem silniejszego kontrastu pomiędzy życiem realnem a światem wyobraźni. Wszystko też to co w niniejszym opowiadaniu przelewa się poza brzegi realizmu, występuje jednocześnie z ram prawdy etnograficznej.
Mitologiczne postacie z „Bajdy” w legendarnym świecie tatrzańskim nie istnieją. Podkład do stworzenia tej jakby próbki mytu dały autorowi dwa szczegóły jakichś opowiadań za chłopięcych lat zasłyszanych. Jeden, to „gniazdo” i „młode” wiatru halnego w dolinie Pańczycy, bez jakichkolwiek bliższych określeń. Drugi, to rodzaj przesądu o porywaniu tych, co serdaka nie dopną w czas wiatru. Do tego dodać by należało żartobliwą przymówkę o dziewczętach, które wiatr przyprawił o macierzyństwo*.